Antiek & Chique

De belangrijkste criteria die bepalen of een voorwerp antiek is, zijn: Het voorwerp moet door mensenhand gemaakt zijn (met hooguit beperkt gebruik van machines). Het moet een zekere ouderdom bezitten. Doorgaans wordt daarbij uitgegaan van een leeftijd van 100 jaar; in bepaalde gevallen is een voorwerp echter al antiek als het 75 jaar oud is.

De term vintage wordt normaliter gebruikt voor authentieke artikelen die minimaal 30 jaar oud zijn en uit de vijftiger, zestiger, zeventiger en begin jaren tachtig stammen. het kan gaan om huishoudelijke artikelen, meubelstukken, kleding, stofjes, schilderijen, vazen en alle andere spulletjes voor huis, tuin en keuken.

Brocante betekent “oude spullen”. Brocante zijn spullen uit vroegere tijden die in trek zijn, maar niet vallen onder de noemer antiek. De brocante spullen hebben een doorleefd karakter (wat het voor de liefhebbers aantrekkelijk maakt), het heeft een geschiedenis.

Vaak lees je in advertentie’s, “een originele Chesterfield”

Maar een originele chesterfield bestaat niet, Chesterfield is een stijl.

Het enige dat je als origineel kan aanmerken is dat de stijl origineel uit Engeland komt en wel uit de 18^e eeuw.

De stijl is in opdracht van de 4^e Graaf van Chesterfield, Phillip Dormer Stanford (1694-1776) bedacht en ontwikkeld.

Stanford, een groot bewonderaar van de Nederlandse raadspensionaris Simon van Slingeland, stond bekend als een ijdel en egoïstische man die een meubel zocht die zijn kleding minder zou laten kreuken.

Hij gaf daarom een aantal meubelmakers in die tijd de opdracht om dit meubel te ontwikkelen.

Hier kwam de Chesterfield stoel en bank uit voort met de diep teruggetrokken knopen, die er zoals gevraagd aan bijdroegen het kreuken tegen te gaan.

Nu worden Chesterfield stoelen en banken alleen nog gebruikt vanwege hun stijl en kwaliteit.

Een chesterfield is in bijna elk interieur wel in te passen.

Intarsia is een vorm van inlegwerk in hout, tegenwoordig vaak verward met “opgelegd” fineer. Deze oppervlaktetechniek kenmerkt zich doordat de ingelegde materialen in een massief vlak verwerkt zijn. Er wordt daartoe eerst materiaal uit het vlak verwijderd wat vervolgens ingelegd wordt met hout, (edel)steen, of metaal. Door schuren en/of slijpen wordt daarna het oppervlak glad gemaakt.
Deze techniek was bij de Egyptenaren al bekend en in de Nederlanden een populaire techniek in de 16e- en 17e eeuw, waarbij het intarsia veelal in hout werd uitgevoerd.

De term Queen Anne is te gebruiken voor een stijl in de kunstnijverheid vanaf 1870, en in de laat 19e-eeuwse architectuur (m.n. gepropageerd door Richard Norman Shaw), geïnspireerd op de stijl uit de regeringsperiode van Queen Anne in de 18e eeuw.

Wat zijn West Germany vazen?

Een West Germany vaas is bijna altijd in Duitsland gemaakt (met een enkele uitzondering voor Oostenrijk).

Na de oorlog ontstond in Duitsland een snel groeiende economie. Er kwamen grote fabrieken met veel werknemers en machines en er was ruimte om lange productielijnen met ovens op te zetten. Hierdoor konden grote series keramiek gemaakt worden. Doordat de economie zich sterk ontwikkelde en er hierdoor meer geld beschikbaar kwam, kregen ontwerpers meer ruimte voor eigen inbreng en begonnen zij te experimenteren met hun ontwerpen en technieken.

Men deed de vloeibare witte of gekleurde klei in mallen, waarna het uithardde. Vervolgens brachten de ontwerpers allerlei glazuren op waardoor er ontzettend veel verschillende soorten kleuren en verschijningsvormen ontstonden in de oven.

Daarom is een West Germany vaas ook te herkennen aan een uniek in het oog springend uiterlijk met mooi professioneel aangebracht glazuur. Vaak met sprekende kleuren en dikke druppels.

Op de onderkant van de vazen is vaak een ‘code’ te lezen. Deze code is gegraveerd of er opgelegd. Ook vind je heel vaak de tekst ‘W-Germany’ en ook een logo. Soms zit er nog een sticker op de vaas zelf met de naam van de fabriek.

Hoe herken je een West Germany vaas?

Er zijn rond de 30 verschillende merken West Germany vazen! De vazen die je het vaakst tegenkomt zijn Scheurich, Bay, Jasba, Dumler & Breiden en Carstens. Deze merken zijn het populairst geweest in de jaren 50 tot en met 70. Daarom zijn er veel vazen van gemaakt.

Aan de onderkant blijft altijd een ongeglazuurde rand zichtbaar doordat de vaas in de oven op een plaat heeft gestaan. Hier kan geen glazuur uitharden. De fabrieken gebruikten verschillende kleisoorten, daarom kan de kleur van de klei ook helpen bij het identificeren van de vaas.

Op de onderkant van de vazen is vaak een ‘code’ van meerdere cijfers te lezen, welke gegraveerd of er opgelegd is. Het eerste gedeelte van het getal is het modelnummer, dat de vorm of model van de vaas aangeeft. Het tweede getal is de hoogte in cm.
In heel veel gevallen vind je de tekst ‘W-Germany’ en soms ook een logo. De tekst kan op een bepaalde manier geschreven zijn waardoor je ook het specifieke merk hieraan kunt identificeren

Ten tweede kijk ik of er een sticker is dat het merk kan bevestigen. Veel stickers op West Germany vazen zijn namelijk gedrukt met een merknaam

De vazen uit de jaren 70 kregen veel fellere kleuren, apartere designs en dikker glazuur zoals het bekende ‘fat lava’ glazuur.

Scheurich

Scheurich maakte altijd gebruik van witte klei. De vazen zijn gesigneerd met ‘ W.GERMANY ‘ of ‘ WEST GERMANY’ gevolgd door drie cijfers, een streepje en twee cijfers.

Scheurich GmbH & Co. KG is een Duits bedrijf in Schneeberg (Neder-Franken) dat keramieken vazen en bloempotten produceert.

Scheurich werd 1928 opgericht door Alois Scheurich en zijn neef Fridolin Greulich als groothandel in glas, porselein en keramiek. In 1938 vestigde Scheurich zich in Kleinheubach (70 kilometer ten zuidoosten van Frankfurt am Main). In 1948 begon men met de fabricage van huishoudkeramiek. In 1954 stopte Scheurich met de groothandelsactiviteiten en richtte zich helemaal op het zelf vervaardigen van keramiek. Aanvankelijk maakten ze vooral bowlschalen en asbakken, maar ze stapten al snel over op vazen en bloempotten.

Scheurichs hegemonie begon aan het eind van de jaren zestig. Scheurich hield zijn prijzen laag en gecombineerd met in de smaak vallende designs zorgde dat voor een miljoenenomzet. De strategie van Scheurich daarbij was om dezelfde modellen telkens van andere decoraties te voorzien. De ontwerpen werden twee maal per jaar aan de veranderende smaak van het publiek aangepast.

Scheurich maakt(e) vooral vazen en bloempotten, maar heeft daarnaast ook onder andere asbakken, spaarvarkens, kaarsenstandaards, bierpullen, buffetklokken, wandreliëfs en kerstboomhouders geproduceerd. Scheurich heeft, een enkele uitzondering daargelaten, geen keukenklokken of lampvoeten gemaakt.

Enkele bekende motieven zijn Montignac (1972-1973; handgeschilderd), Amsterdam (uienmotief/Zwiebeldekor; 1974-1975), Fabiola (donkerbruin-rood overloopglazuur) en Jura (fossielen-/slakkenmotief).

Sommige designs werden speciaal voor exportdoeleinden gemaakt; op de bodem van die vazen staat geen "West Germany", maar "foreign". Toch kwamen ook vazen met "foreign" op de thuismarkt terecht.

De vazen werden bij 1000 graden gebakken en kwamen uit gietvormen. De meest extreme glazuren en patronen bleven in West-Duitsland. Rode en oranje vazen werden het beste verkocht. Gele en paarse minder. Grote vloervazen kostten 40-50 Duitse mark (20-25 euro) per stuk en waren te koop in de warenhuizen Karstadt en Kaufhof. Van elke vaas zijn minstens 500 stuks vervaardigd

Bay Keramik

Bay gebruikte altijd witte klei voor het maken van de vazen. De vazen zijn aan de onderkant meestal gemerkt met ‘BAY’.
Op de bodem staat meestal een getal van twee of drie cijfers (modelnummer) gevolgd door een spatie of streepje en een getal dat de hoogte in centimeters aangeeft.
Bay duidt het land van herkomst aan met ‘W.-GERMANY’, WEST-GERMANY. Let op de typische vorm van de ‘y ‘ die onderop omhoog krult. Als het merk zelf niet gemerkt staat onderop, kijk dan vooral naar de letter y. De krul onderop is echt kenmerkend voor Bay vazen. Evenals de ‘W.-‘ is typisch voor Bay.

VEB handelsleben

VEB Haldensleben gebruikte witte en bruine klei. Op de bodem staat een cirkel met daarin een H met een halve ovaal erover heen. Het modelnummer bestaat meestal uit vier cijfers, soms met een letter erachter of eronder.

Dümler & Breiden

De meeste vazen van Dumler en Breiden hebben aan de onderkant een merk van twee gekruiste zwaarden met de letters D en B. Meestal is ook aangegeven Höhr-Grenzhausen of alleen Höhr en soms Germany. Er werd geen West of W. gebruikt voor het woord Germany.
Aan het eind van de jaren 70 werd enkel het modelnummer onderop gebruikt.

De Fransen begonnen in het midden van de 19e eeuw de bamboelook van de Chinezen te kopiëren, omdat het een welkome, grillige verandering was in zware Victoriaanse ontwerpen, maar de Chinezen maakten nep-bamboe meubels sinds ten minste de Ming-dynastie (1368-1644).

Echt bamboe werd gebruikt voor trim- of meubelsteunen, maar het was niet sterk genoeg voor kasten, dus meubelmakers begonnen Faux Bamboo (vrije vertaling: “nep bamboe”) te maken. In tegenstelling tot de meeste "nep" dingen, is nep-bamboe net zo goed (zo niet beter) dan het echte werk

De art deco was een populaire stijlbeweging van 1920 tot 1939 die haar weerslag had op de decoratieve en toegepaste kunst, in de architectuur, het grafische, industriële en interieurontwerp, maar ook in de beeldende kunst en de kledingmode.

De beweging was in zekere zin eclectisch, d.w.z. een mengelmoes van vele verschillende stijl- en kunststromingen uit de eerste decennia van de 20e eeuw. Belangrijkste kenmerk van art deco, en tevens het onderscheid met de meer organische art nouveau, is de omarming van technologie in aanvulling op traditionele motieven. De stijl wordt vaak gekenmerkt door rijke kleuren, geometrische figuren en overdadige versieringen.

Parquetry is "een geometrisch mozaïek van houten stukken die worden gebruikt voor een decoratief effect". Vaak gebruikt in zowel meubels als vloeren, parquetry dateert uit het midden tot het einde van de jaren 1600 en is herkenbaar voor zijn zeer regelmatige, geometrische patronen gemaakt met stroken of blokken hout, zijn allemaal veel parketvormen. De meest voorkomende vorm is tegenwoordig vrijwel zeker het visgraat- of chevronpatroon.

Contrasterend hout, zoals eiken, walnoot, kers, kalk, dennen en esdoorn, worden vaak gebruikt in parquetry om de patronen van de stroken of houtblokken te verbeteren. Deze verschillende kleuren, tonen en korrels van verschillende houtsoorten dragen bij aan het algehele effect van het onderwerp.

Marquetry is de term die wordt gebruikt om de toevoeging van stukjes fineer aan meubels of vloeren te beschrijven om een decoratief patroon, ontwerp of beeld te creëren dat op het oppervlak van de oorspronkelijke structuur zit. Patronen in een inlegwerk kunnen willekeurig of gestructureerd zijn of echte afbeeldingen zijn van zaken als mensen, dieren of items. Een methode van decoratie die vaker wordt gebruikt in meubels dan in vloeren, inlegwerk wordt vaak verward met parquetry, maar is eigenlijk heel anders. Het belangrijkste verschil heeft betrekking op het feit dat binnenshuis de toepassing of toevoeging van een fineer is aan een glad oppervlak, terwijl parquetry het creëren van een ontwerp of afbeelding dat is gemaakt met blokken of stroken hout is.

Palissander is een edele houtsoort, een mooi zware, stabiele houtsoort. Palissanders worden gekenmerkt door onregelmatige, donkerder strepen, maar de basiskleur kan variëren. Alle palissanders zijn tropische houtsoorten

Een gobelin is een met de hand geweven wandtapijt.

De rococo is een Europese stijlperiode in de beeldende en toegepaste kunsten, die haar hoogtepunt beleefde tussen 1730 en 1760. De naam is afgeleid van het Franse woord rocaille, een asymmetrisch schelpmotief dat in de 18e-eeuwse barok veel gebruikt werd in met name de toegepaste kunst. Het woord rocaille gaat terug op de Franse woorden roc (rots) en coquilles (schelpen) en geeft aan dat het vooral om een decoratieve stijl gaat.